Özgüven bireyin kendi varlığını kabul etmesiyle başlar. Değişim ve tekamül teknikleri sayesinde birey önce kendine sonra da başkalarına güvenmeye başlar. Unutulmamalıdır ki, bireyin başkalarına güvenmesi için mutlaka kendine güvenmesi gerekir.
Özgüven arttıkça bireyin farkındalığı yükselir ve birey, tüm eylemlerinin sorumluluğunu üstlenir. Böylece aynı hatalar yeniden yapılmaz çünkü özgüven bireye öz disiplin ve sorumluluk aşılar. Güvenmek, bireyin öz varlığında olan bir niteliktir. Bu nitelik sayesinde birey tekamül ederek güven saadeti yaşar.
Birey özüne ne kadar yakınsa o kadar özgüveni artar. Özgüvenli olan bireyin iç ve dış dünyası dengelidir. Birey tam merkezinde yani özündedir. Birey güven yolculuğuna çıkınca varoluşla bir olduğunu hisseder ve tüm varoluşa karşı güven hissiyle dolup taşar. Bu da bireyin öz merkezindeki koşulsuz sevgi ateşini körükler. Böylece eylemler tam bir farkındalıkla sevgi içinde icra edilir.
Özgüvenin artması için birey, suçluluk duygusundan özgürleşmelidir. Bağımsız olmalı ve birey, kendine sorular sorarak kendini aydınlatmalıdır. Aydınlanma sayesinde hatalar ve korkular azalmakta ve Mutlak ile olan bağ artmaktadır. Varoluşla birlik içinde olunmakta ve birey, olduğu şey olmaktadır. Maskeler atılmakta ve güven yolculuğunda birey kendisi olarak yürümektedir. Doğallık, bireyi kendi özüne yaklaştırır.
Unutulmamalıdır ki, özgüven zaten bireyde vardır ama önemli olan onu bilinçli eylemlerle ortaya çıkarmaktır. Beklentisizlik özgüven yolculuğunda olmazsa olmaz niteliktir.
Başınıza gelen herşey için şükredin, her anınızın farkında olun, şimdide ve burada yaşayın. Özünüzün derinliklerinde örtülmüş olan özgüveni yeniden yeşertin. İşte o zaman özgüven tekrar çiçek açacak ve rayihası her tarafa yayılacaktır.
Bu yazıda Dünyaca Ünlü Yazar, Nobel Barış Ödülü Adayı Akif Manaf’ın “Güven Psikolojisi” eserinden yararlanılmıştır.
Çok güzel bir yazı ve Akif Manaf kitaplarınıda severek okuyoruz